by BG
Geceyarısı
çiçeğine
Mum
ışığı yağdı
Çiçek
soluklandı
Nefesini
duyanlar uyandı
Hayat ötesi toprağına
Gökkuşağı yağdı
Renkleri tenlere kuytulaştı
An heyecanları kucakladı
Gecenin
gözünü ikisi aldı
Gizlece
ortasına çekti
Dolunaya
bir kaç yıldız serpiştirdi
Koynunun
kadifeliğinde ağırladı
Kendileri kadar uyandılar
Yumurtalarını çarpıştırdılar
Bir şey söylemediler
Geceye güvendiler
Kendi
sokaklarına döndüler
Elbiselerini
değiştirdiler
Günün
içine düştüler
Gece
olmak bilmedi
En
uzun gündüzü yaşadılar
Güneş arkasını döndü
Karşılaştıkları sokak lambası yandı
İkisini aydınlattı
Sıkı sıkı kucaklaştılar
Bir şey söylemediler
Geceye bıraktılar
Geceler
nadasa bırakılmış gibi çoğaldılar
İki
kişilik çarşaflar uyandı
İki
kişilik odalar mavileşti
İki
kişilik sokaklar uzadı
Çok
şey söylediler
Kendilerine
güvendiler
Gündüzde onlara alıştı
Gecenin loşluğunu sundu
Kelimeleri otobana dönüştü
Hız limitini aştılar
Birbirlerine alıştılar
Gece
Gündüz
Farkı
Kalmadı
Gözlerini
Kapattıklarında
Gece
Açtıklarında
Gündüz
Oldu
Bir
Sokak
Lambası
Işığından
Yürek
Yangınına
Geldiler
Suskunluktan
Başlayıp
Yürek
Gevezeliğine
Cümlelediler
Şimdiye
Kadar
Neredeydin
Demediler
Şimdi
Oldular
Gece
Gündüz
Demeden
Yüreklerini
Soludular
İki
Kişilik
Yürüdüler
İki
Kişilik
Uzandılar
İki
Kişilik
Gittiler
İki
Kişilik
Kaldılar
Gece
Oldular
Gündüz
Oldular
Bir
Oldular
Dün
Yolda
Karşılaştık
Nasılsın
Dediler
Gececiyim
Dedim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder