Kim olduğunu düşünmeden

Kim olduğunu düşünmeden

Her gün değişirken

             Hep önünde koşan kendinin

             Elinden tutmaya çalışmak

                    Bir bütün olmak için

Biraz hızlı koşarsak

Ve tutarsak elimizden

Bütünümüze vardığımızda

             Doyum olmaz sevdalara

             Kırçiçeklerine

                    Yaşamın her anına

29.04.1997

Kırçiçeklerinin

Kırçiçeklerinin

Mis kokularını sunduğu

Mutluluk bahçelerimizde

             Bekler dururuz

                    Elimizdeki demeti

                    Sunmak için sevdalara

Sevda solukla eşdeğerdir

Sevmeyi bilenlere

                    İllaki sevmek gerekir

                    Yaşamı sürdürmek için

İster çocuk ister kadın

İster erkek ister kırçiçeği

              Yoksa sevdiğin

                    Yoksundur

29.04.1997

Küçük kalem attaları ile

Küçük kalem attaları ile

Mutluluk oyunlarında

Ve gerçeklerinde

        Yerimizi almak

                    Paylaşmak duyguları

                    Sarılmak sıkıca

                    Pozitif enerjimizi

                    Sunmak insanlara

Eskileri alıp

Yıldızları kaydırmak

             Mutluluk dilekleri için

29.04.1997

Soluk alan bir pencere

Soluk alan bir pencere

Camlarından süzülen

İki damla gözyaşı

                    Ne yağmurdan

                    Ne buhardan

Sevmek isteyen

Duygulu mavi pencere

                    Bilmezsin sevmenin zorluğunu

                    Kaybetmenin kaybolmuşluğunu

Ufukta kaybolan sevgili

İçinide alıp götürür

                    Tekrar denersin dolmak için

                    Sanki bir yerinde bir delik

                    Doldurdukça boşalırsın

Ama yine de haklısın

Mavi pencere

Sevmemek ve sevilmemek

Ölümle eşdeğer

                    Yine de ufak bir şansın var

                    En azından

                    Sevenler bakıyor pencerenden

                    O güzelim manzaraya

Duyguları kıpırdıyor

Sarmalıyorlar birbirlerini

                    Ya senin yerinde duvar olsa

                    Kim gösterirdi

                    Doyum dolu o manzarayı

                    Sevenlere

Yine de mutlu ol

29.04.1997

Kendinin keşişi olan adam

Kendinin keşisi olan adam

Yürüdüğü yollar kendinin

Varacağı noktalar kendinin

                    Her soru işaretinden sonra

                    Cevap peşinde koşan keşiş

                    Bilinmeyen bir anda

                    Keşfeder kendini

Mavi bir kelebek olur

Ama ömrü uzun olan

                    Yumuşaklığını dokundurur

                    İnsanların güzelim tenine

Yaz akşamı esintisiyle birlikte

İnsanları sarar duygular

Hissettirir düşündürür

                    Bütün bütünlerin mayasının

                   Sevgi olduğunu fısıldır

Görünmeyen görüntünün

Duyulmayan seslerin

Üzerine doğru fısıldar

                    Başka tenlere doğru

                    Uçar yumuşaklığıyla

Taa ki

29.04.1997