Vagonlarını kaybetmiş

Vagonlarını kaybetmiş

Yolcu trenleri gibi

                    Adım kalabalık

                    İçim yalnız

18.08.2005

ne yapacağımı bilmediğim

Ne yapacağımı bilmediğim

Bir kendim yaratıp

Çıkmaz sokaklara dalıp

Kendimi dinlendirdiğim

                    Kadınlardan saklanıp

                    İnadına sobelendiğim

Kayıp anlarım için

Tam sayfa ilan verdiğim

                    Yitik misketlerimi özlerken

                    İnsan olmanın mengenesine sıkıştığım

Kimi an yorgun

Kimi an taptaze doğum

                    Günün ilk çayı aydınlığı

                    Buzlu rakı fluluğu

                    Tekila altın vuruşlarında

Bedenim yıldızlardan yorgan altında

Başım dolunaydan yastık üstünde

Ruhum bilinmezliğin uykusunda

                    Kaç geceyi kaybettim

                    Hangi sabahları kaçırdım

Güneşin sıcaklığıyla sevişirken

Yağmur damlası dokunuşlarını özlediğim

Hepsini çok sevdiğim

                    Karmaşık dokunaklı paylaşımlı

                    Hayatlı soru işaretleri yaşadığım

17.08.2005

Hayatın dokunaklı satırlarında

Hayatın dokunaklı satırlarında

Kaybolan heyecanların

Göz ile vedalaşan yaşların

Yürekten kahkahaların

Birbirlerini sallamasında

Yıkılmayan köklerin sadeliğinde

Yaşayan ruh karmaşaları

Elimizden tutarlar

Ve kendimizi ararlar

                    Nereye kadar diye sorar

                    Bilinmezlikler

Kim bilebilir son noktanın anını

Ya da bilmek isteyen var mı

                    Herşeyi bir kenara koymalı

                    Kendimizle başbaşa kalmalı

Sıkı sıkı sarılmalı ruh ve beden

Sonra yola koyulmalı

Diğer insanlarla kucaklaşmak için

                    Bir sevgili ya da dostla değil

                    Ancak kendimizle kendimiz oluruz

Kendin olduktan sonra

İster dost ister sevgili

Daha tatlı olur

                    Yaşarsın dilediğince

                    Sevgilinide acınıda

Hiç birşey korkutmaz seni

Çünkü her adımın senindir

17.08.2005

Tam tamına

Tam tamına

Artık yarı yarıya

İçine girdim

Ruhum dışarıda

                    Boşaldım

                    Tüm içimi kustum

                    Ne lağman

                    Ne de başka birşey

Kendi kendime

Ettim

Sifonu çektim

Döne döne uzaklaştım

Uz oldum

                    Kırağı zamanlarında

                    Sarı kızı sağdım

                    Çitin üstüne astım

                    Seyrine daldım

Kaybolmanın

Mis kokusunu

İçime çektim

Bir nefeste

                    Ötede

                    Az ötede bir yerde

                    Havaya asılmış

                    Bir çift gözün

                    Yaşları toprakla buluştu

Hüzün kokusu sardı

Kendi dünyamı

                    Yaşlarım yıllık izinde

                    Bakakaldım

                    Kendi üstüme kaldım

Banane

16.08.2005

İlk hayatın

İlk hayatın

Sonlarında

Güz yaprakları

Omuzlarımda

Toprağın izi

Suratımda

                    Bir merdiven

                    Basamaklarını kaybetmiş

                    Gözü yaşlı sevgilinin

                    Treni rötar yapmış

Çiçekler solmalarda

Birkaç gözyaşına

Muhtaç

                    Samanlıkta

                    Seviştim kendimle

                    Seni seviyorum

                    Dedim kendime

Çiçekçime uğradım

Kendi adresime

Kırmızı güller yolladım

İsimsiz

                    Merak ettim

                    Hayranım kim dedim

                    Kendime yabancıyım

                    Yabancılar kendim

Mola işaret ettim

Hayatın hakemine

Bir devredeki

Mola hakkım dolmuş

Artık ikinci hayata

16.08.2005

Aslında

Aslında

Martıların karnı aç değil

Vapurdan atılan simitleri

Tıka basa karınlarına kapıyorlar

                    İnsanları mutlu etmek uğruna

16.08.2005