koto serdar bulgu-şiir: Nisan 2010

25 Nisan 2010 Pazar

Aşk dakikasının

Akrep ile yelkovanı

Oldular

Günde iki kere için

Hayatı bıraktılar

Beklemenin

Ince acısında

Büyüdüler

Günde iki kerenin

Dakikasında

Doğdular

Dokundular

Seviştiler

Sevdiler

Delirdiler

Yaşadılar

Koca hayata

Kendini sığdıramayanlar

Utandılar

Değer mi dediler

Günde iki kere dakikasına

Aşk

Dakikası

Hayattan

Uzun

Hem

Günde

Iki

Kere

25.04.2010

Benim sonum geçti

Kendim

Yaşlı sandığın içinde

Naftalin dokunuşların

Ahşap yumuşaklığında

Karbeyazı oyaların

Sessiz karanlığın

Mutlu aydınlığında

Kendi benimle

Kıvrıldım hayata

Arkamdan

Neler konuşuluyor

Yüreğimde değil

Akan gözyaşları

Sandığa ulaşmıyor

Toplanılan gecelerde

Şöyleydi böyleydi

Sözleri

Sandığa ulaşmıyor

Karşımdan söylenmeyenler

Yüreğime anlatılmayanlar

Sözlerimi dinlemeyenler

Fazla akıllarını verenler

Beni anlıyor

Sandığa ulaşmıyor

Birkaç gün sonra

Sessizlik olacak

Paylaşılan uzun hayat

Silinip gidecek

Bütün dokunuşlar

Anlayışlar

Dinlemeler

Sevmeler

Sevişmeler

Paylaşmalar

Birkaç gün sonra

Başka bir sandıkta

Toplanacak

Koca hayata karşı

Birkaç gün

Değer mi

Hayatı anlamaya

Dostları sarmalamaya

Tenlere kazınmaya

Yürekleri buluşturmaya

Sadece

Birkaç

Gün

Için

Değer

Kızgınlıklara

Üzgünlüklere

Kırgınlıklara

Kalabalığın

Yalnızlığına

Boşuna

Birkaç

Gün

İçin

Değer

Hayat

Bir

Sandık

Tek

Kişilik

Kıvrılın

25.04.2010

18 Nisan 2010 Pazar

Neyleyim

ksb

Neyleyim

Bensiz kendimi

Hangi aşka

Terk edeyim

Hangi tene

Gizleyeyim

Neyleyim

Bensiz kendimi

Hangi dosta

Emanet edeyim

Hangi dokunuşa

Güveneyim

Neyleyim

Bensiz kendimi

Hangi şehirde

Nefes aldırayım

Hangi kıyıya

Bırakayım

Neyleyim

Bensiz kendimi

Hangi soruya

Cevap yapayım

Hangi bakışa

Mıhlayayım

Neyleyim

Bensiz kendimi

Hangi masada

Rakıya bandırayım

Hangi gözyaşında

Sonlandırayım

Neyleyim

Ben

Ile

Kendimi

Birbirine

Aşık

Edeyim

Çocuklarını

Içimde

Büyüteyim

Kendi

Kalabalığımda

Yalnızlığımla

Kucaklaşayım

Kendimi

Beni

Seveyim

Dünyanın

Kapısını

Ardımda

Bırakayım

Çalarsa

Açmayayım

Neyleyim

Böyle

18.04.2010

Kıyıya terkedilmiş

ksb

Kıyıya terkedilmiş

Yalnız kayığın

Kürekleri yitik

Yüreği delik

Koca sahilde

Çaresiz

Dalgalar

Onu almak istiyor

Ulaşamıyor

Yağmur

Çürütmek istiyor

Rüzgar

Yaşlandırmak istiyor

Direniyor

Denize kavuşamadan

Kumlarla sevişiyor

Çocukları olmuyor

Kıyı kısırı

Deniz babası

Gitmiyor

Tahtalar ülkesine

Kıyısal hayatın

Ortasında direniyor

Güneş kavuruyor

Yalnızlık acıtıyor

Yıldızlar

Yürek deliğinden kayıyor

Dilek tutmuyor

Ne yapacaksa

Kendisi yapacak

Denize ulaşamazsa

Ulaşmaya sürünürken

Ölecek

Yılmayacak

Ulaşamayacak

Yorulacak

Bir kürek ötedeki

Denize mecnun

Ağlayacak

Bir ömür boyu

Bir kürek yolu

Bitiremeyecek

Kumsalın

Tenhasında

Rüzgarın

Haberinde

Dalgaların

Çığlığında

Delirecek

Bir

Kürek

Yolu

Hayat

Boyu

Bitiremeyecek

Hayalinde

Ölecek

Hiç

Bir

Canlı

Teninden

Tutup

Denize

Bırakmayacak

Yüreği

Delik

Teni

Çizik

Bir

Kürek

Yolluk

Hayatında

Sonu

Bulacak

Direnecek

Bitecek

Gitsede

Yüreğinde

Deniz

18.04.2010

Sallama hayatlar

Demlenmeden yaşanıyor

Dalıp çıkıyor

Kendini bulamıyor

Demlenenler

Sallamalara

Acı geliyor

Gerçeği anlaşılmıyor

Demlendikçe

Uzaklaşıyor

Dostlar

Tanıdıklar

Sevgililer

Sevişmeler

Paylaşımlar

Hayat

Yetmiyor

Odasında yaşıyor

Değeri anlaşılmıyor

Hayat arasında kuruyor

Kendine kızıyor

Teslim olmak

Sıradan olmak

Düzene uymak

Uyumak

Istiyor

Kendine

Kıyamıyor

Kızıyor

Her kızılan günde

Bir parçası kopuyor

Yürek gore gore

Lime lime eriyor

Demlendikçe

Uzaklaşıyor

Kaç günde biteriz

Kaç parçayız

Neden bitmiyorum

Sorularında

Cevaplar utanıyor

Işte geldik gidiyoruz

Cümlesi yetmiyor

Gidemiyoruz

Kalamıyoruz

Bir

Oda

Yürek

Isısı

Ortamında

Demlendikçe

Uzaklaşıp

Gelen

Telefonların

Gelen

Bedenlerin

Soğukluğunda

Yaz

Günü

Kar

Kış

Günü

Güneş

Uzaklığında

Hayatın

Tam

Ortasında

Yalnız

Beklentisiz

Anlamsız

Pencere

Dokunuşunda

Aramızda

Kimler

Var

Kim

Kimse

Hangi

Nerede

Gitsen

Gidilmiyor

Kalsan

Kalınmıyor

Sokaklar

Sıradan

Hayat

Kravat

Gel

Sırt

Üstü

Yat

Sabaha

Kalk

18.04.2010

17 Nisan 2010 Cumartesi

Zeynep Kamil

Koridorlarında

Ilk ıngamı aradım

Sakızağacı nda

Ne boş arsayı

Ne de ilk taytayımı

Bulamadım

Yuttuğum iğneyi

Çıkaran doktoru

Buralardan uğurladım

Parmak Çocuğun

Ranzalarına sığamadım

ABC nin

Yüreğine dikilen binayı

Sevemedim

Köhnenin yapraklarını

Başıma düşüremedim

Ilk kulaçlarımın

Üzerindeki yatların

Altından geçemedim

Büyüdüm

Gokartları birisi çalmış

Tekne ev yanmış

Teneke limon asfalt olmuş

Ikizlerin mavi sandalyeleri

Geri dönüşmüş

Kızıltoprağın

Artist motorlu polisi

Emekli olmuş göçmüş

Kiralık mayoların

Hepsi tutulmuş

Fenerbahçe deki büfelerden

Ikincisine araba çarpmış

Pop Rally taşınmış

Kırıntı büyümüş

KK yaşlanmış

Kadıköy Kız Lisesi

Çıkışı karışmış

Göztepe deki faytonların

Arkasına başkası asılmış

Büyüdüm

Ortaokul

Lise

Üniversite

Çok uzaklardaydı

Yine çok uzaktalar

Hemen

Onsekiz olmak

Peşinde koşan günlere

Tur binmiş

Leylandların biletçileri

Ülkeyi terketmiş

Teksin plajı boğulmuş

Koru da saklanan

Kurt kaybolmuş

Bu satırlar

Nereden çıkmış

Büyüdüm

Ne oldu

Ne kondu

Her gün eksilerek

Her gün yitirerek

Eklenen hayat

Yetmez oldu

Attım

Kendimi geçmişe

Gözyaşlarımı sakladım

Inadına bugüne döndüm

Kalabalığın ortasında

Görünmez oldum

Gördüğünüz

Ben

Değilim

Sizin

Gördüğünüz

Dokunduğunuz

Ben

Değilim

Sizin

Dokunduğunuz

Seviştiğiniz

Ben

Değilim

Sizin

Seviştiğiniz

Uzaklardayım

Siz

Yakınsınız

Bilseniz

Güzel

Olurdu

Karşılıklı

Otururduk

Yeniden

Başlardık

Hayatın

Abecesine

Yeni

Harfler

Istemezdik

Eski

Alfabemiz

Yeterdi

Güzel

Olurdu

Oldu

Kondu

Kuş

17.04.2010

14 Nisan 2010 Çarşamba

Dokundukça

Tenini eriten

Konuştukça

Harflerini yitirten

Paylaştıkça

Ruhunu kaçırtran

Sevdikçe

Yüreğini parçalatan

Hayata

Ne demeli

Sen git

Öteki gelsin

Gelen

Gideni

Sevdirtir mi

Kaç kadını sevdim

Kaç dostumu anladım

Kaç odaya girdim

Kaç kasabaya gittim

Hep

Yalnız

Geri

Döndüm

Kalabalığım

Alıkbalığım

Hep giderim

Hep anlarım

Hep severim

Hep

Eksik

Dönerim

Her odada

Her kadında

Her dostumda

Her kasabada

Kalan

Parçalarımı

Topladığımda

Bir

Insan

Eder

Bana kalan ben

Bir insan eder mi

Ne kadar gideceğim

Ne kadar döneceğim

Spiralinde

Uç uç böceği dileğinde

Saklansam

Beni kim diler

Kimsenin görmediği

Kimsenin düşünmediği

Kimsenin kimse kim

Hayat turlarında

Rehberden kaçmanın

Heyecanlarında

Hangi nehire uzanmalı

Deltada boğulmadan

Hangi denize ulaşmalı

Deniz beni sever mi

Anlar mı

Dinler mi

Yoksa

Okyanusamı gitmeli

Hepsi su

Büyük küçük kaç para

Fark eder mi

Kendinde boğulmalı

Kimseye söz hakkı

Bırakmamalı

Önünden söylenmeyen söz

Arkandan daha çabuk gelir

Arkana döndüğünde susar

Suskun hayat

Suskun kadın

Suskun dost

Suskun kasaba

Suskun oda

Susmuyan kendin

Dinleyen kendin

Hadi

Git

Kendine

Benden

Selam

Söyle

Selamımı

Almazsa

Bana

Geri

Getirme

Bırak

Kalsın

Bir

Gün

Gerekli

Olur

Yüreğinde

Bulur

14.04.2010

12 Nisan 2010 Pazartesi

Bir tutam senden

Bir tutam benden

Bir yürek senden

Bir yürek benden

Aşklarında

Orta yol arayanlar

Yolun dışında kalıyor

Şaşırıyor

Aşkın yolu yoktur

Dur durak bilmez

Ilkbahar çiçeğine kardır

Kuraklığın üzerine güneştir

Donmanın imkansızlığıdır

Kurumanın imkansızlığıdır

Iyi ki dondum dersin

Iyi ki kurudum dersin

Ölmek bile güzeldir

Yeter ki orta yol aranmasın

Çıldırttığı kadar yaşansın

Yarını beklemesin

An mükemmelliğini hissetsin

Uzatmaları sevmez

Saniyeleri sever

O saniye kucaklar

O saniye sevişir

O saniye aşıktır

Diğer zamanlar

Yüreğine uğramaz

O saniye kıskanır

O saniye kavga eder

O saniye aşıktır

Bilinen

Bilinmeyen

Zamanlar

Yüreğine

Uğramaz

Aşk

Zamansızdır

12.04.2010