by GG
Yalnızlığın dikenli tellerine
Takılan insanların
Kanattığı yüreğinde
Büyüttüğün dokunuşların
Sana kalan acılarında
Kendinden kopan her parçada
Yeni yalnızlıklar var
Ne kadar büyüsen
Ne kadar yeter desen
Her zaman aradan sızan
Insanlar var
Yeniden inandıran
Yeniden yola çıkartan
Tenini serpiştirdiğin odalarda
Terini bıraktığın çarşaflarda
Her gün her gece
Biraz daha biterken
Bitmek bilmeyen yalnızlığın
Uçsuz bucaksızlığında
Ikamet eden bir ben var
Şelalenin uğultusunu bastıran
Damla şıplarında
Içine düşen insanların
Yürek bozucu sesleri var
Hiç bir sahil kasabasına
Sığdıramadığın bedenin
Hiç bir iskeleden
Denize atamadığın yüreğin
Kalabalığın alabalığında
Gözleri alan bakışların
Etrafına toplanan
Bakışlarından içeri dalan
Kendine gelene kadar
Senden beslenen
Fişini çekip giden
Şarjı bittiğinde
Tekrar gelip bağlanan
Nefes alanlar var
O kadar mı
Sonsuz gözüküyorum
O kadar mı
Hiç gözüküyorum
Eninde sonunda
Bir insanım
Etim butum belli
Yemeye kalksan doyurmam
Olsa olsa birkaç pirzola
Yıllardır bitemeyen
Koto pirzolası
Hiç deri bir kemik kaldım
Yine de benimle doyacak kadar
Hayatın açlığı var
Kendime
Kadar
Çıktığım
Yolda
Her
Sokakta
Her
Odada
Tenime
Yüreğime
Takılan
Her
Parçada
Kala
Kala
Azar
Azar
Biterken
Kendime
Gidecek
Gücüm
Tükenirken
Yalnızlığın
Içinde
Koşar
Adımların
Yüreğime
Yüreğime
Çarparken
Hangi
Köşede
Soluklanacağım
Hangi
Diyarda
Yalnızlığın
Tadını
Çıkaracağım
Sen
Bize
Lazımsın
Bakışlarında
Sen
Bizim
Için
Önemlisin
Ilizyonlarında
Bana
Kalan
Kendimin
Yırtık
Pırtığında
Elimde
Iplik
Iğne
Kendimi
Tekrardan
Dikişlerimde
Yamalı
Ben
Var
Kendim
Var
Iyi
Ki
Var
01.09.2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder