ksb
Dünyaya tırmansamda
Sensizliği geçemiyorum
Tam önümde duruyorsun
Bir yürek atımı
ilerleyemiyorum
Sensizliği ardıma
bırakamıyorum
Kelimelerin boğazını
sıkıyorum
Cümleleri kurşuna diziyorum
Harfleri işkencelere
batırıyorum
Sensizlik güneşi batmıyor
Yüreğimi alıyor
Kendime dikenli teller
örüyorum
Sokakları birbirine
kavuşturuyorum
Deniz kıyılarını
adımlıyorum
Uzak adalara düşüyorum
Yerlerde sürünüyorum
Kendimi kendimle kesiyorum
Sensizliği akıtamıyorum
Duruyorsun taşıyorsun
Dünyayı aşıyorsun
Bilinmeyene saklanıyorum
Hiç in göbek deliğine
iniyorum
Yalnızlığın karanlığına
gizleniyorum
Terk i nefes ediyorum
Sensizlik dudağımdan öpüyor
Bensizlikle yaşayacaksın
diyor
Seni mi kıracağım diyorum
Tenime sarılmış dikenli
tellerimle yürüyorum
Boğazıma dizilmiş
sensizlikle konuşuyorum
İçime işlemiş kokunla
dolaşıyorum
Yüreğime işlenmiş yüreğinle
dinliyorum
Herkes beni ben zannediyor
Benmişim gibi konuşuyor
Benmişim gibi dokunuyor
Dikenli tellerimde asılı
kalıyor
Biliyorum sakinleşecek
Yıllar sürse de
dinginleşecek
Ama
Sensizlik bile dünyadan
güzel
Son arzusu gerçekleşmiş
Bir insan mutluluğuyla
Senin sensizliğinle bile
yaşıyorum
Yürüyorum gülüyorum
Dikenli tellerime
asılanlara aldırmıyorum
Yaşıyorum
08.02.2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder