kalabalık kokularda
terledim
hayatımı insanlardan
derledim
bir bakışa bir göz yaşına
bir susuşa bir dalışa
bir yalnızlığa bir
kaybolmuşluğa
kendimden vaz geçtim
eksiklere nefesimi
zerkettim
gözlerim gülerdi
ellerim tutardı
bakışlarım yakalardı
yüreğim anlardı
paylaştım
koca ya da zerre hayatımı
kalabalığımla paylaştım
kıçüstü yüzüstü
yüreküstü düştüm
kanıma acımadım
anlayışsızlıkta boğuldum
çok canlıydım
hemen doğdum
hemen koştum
yoruldum
kimse olanla mutlu olmuyor
olmayanla mutsuz oluyor
ben hep olan oldum
hiç olmayan olamadım
binlerce nefesi içime
çektim
nefessiz kaldığımda
nefessizdim
sağanaklarca göz yaşını
içime çektim
göz yaşlarımda yalnızdım
binlerce bilinmeyen odaya
girdim
kendi odamda tek başınaydım
birikmiş acıları içime
çektim
ben acılarımı kimsesiz
yaşadım
kimse olanla mutlu olmuyor
olmayanla mutsuz oluyor
ben hep olan oldum
hiç olmayan olamadım
yoruldum
kimse inanmıyor
çünkü hala arasıra
gözlerim gülüyor
ellerim tutuyor
bakışlarım yakalıyor
yüreğim anlıyor
kendim kendime yapışmış
çekip gidemiyor
kıyma makinasında yüreğim
çekilmiş
kimseye kıyamıyor
kimse olanla mutlu olmuyor
olmayanla mutsuz oluyor
ben hep olan oldum
ben hep olan oldum
hiç olmayan olamadım
yoruldum
dumadumadum
.
05.09.2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder