sabahsız gecelerin
sahipsiz bakışlarında
ıhlamur ağacı rüzgarlarının
denk gelmediği adımlarında
bir yürek kırpımı zamanının
nefessiz dokunuşlarında
hayat kıpırdamıyor
bana göz kırpmıyor
yalnızlığın efsunlu
kokularında
zifiri dibi sokakların
rögar kapaklarında
sensizliğin çığlıkları
yankılanıyor
yüreğim düşüyor
kanalizasyona boğuluyor
kimsesizler denizinin
hiç lacivertlerinde
bir kırmızı balon kaçıyor
gökyüzünü bulamıyor
hayat kayboluyor
kimsesiz kadar
kimsesizlerin
yalnızlık kadar
yalınlıklarında
balayı briçi oynanmıyor
iyi bir elin olması
gerekiyor
hayat duruyor
inadına sokaklar eskiyor
deniz kıyıları saklanıyor
duvarlar sarılıyor
ne olmazsa olmasın
kalp geri kalıyor
yalancı nefeslerini
hayatın göbeğine bırakıyor
kimsesizlik iyi de
sensizlik karabasan
uyumuyorum
gözüm açık yüreğim batık
yürüyorum
ne olmazsa olmasın
ölünmüyor
anlamı kalmıyor
ne olmazsa olmasın
yaşanıyor
yalnızlığın kokusunda
yıldızlar kaymıyor
gerek de kalmıyor
kendin bir yana
hayat öbür yana
adım adım
hayat karışlanıyor
eninde sonunda
kendine kadar gidiliyor
kendine kalınıyor
kendine kalınıyor
23.10.2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder