by OM
Dünyanın
Yalnızlık
apartmanında
Merdivensiz
katlarının
En üst katında
Tek odalı
Tek kanapeli
Tek kişilik
yataklı
Karesinde
Zilsiz
Penceresiz
Gözyaşsız
Dikiliyorum
hayata
Yaşadıklarımdan
Bir film şeridi çıkmıyor
Beyazlığın içinden geçen
Ağlayamıyorum
Gülemiyorum
Ne bakışlarım sert
Ne dokunuşlarım sevecen
Yokluğun yok yoklarında
Issızlığın ıssız ısısında
Demleniyorum
Bir daha ki hayata
Bir öncekinden
kalanları
Kutuluyorum
Kolu bantını
ağzımla yırtıyorum
En son öptüğüm
bant
En son
dokunduğum ben
Beni
Bu kata çıkaranlara
Bakıyorum
Baktıkça kısalıyorum
Kendime kızamıyorum
Tepkim kalmadı
Masanın üzerine
koyacak
Adımım kalmadı
Dünyaya iz
bırakacak
Kolsuz bacaksız
Tensiz yüreksiz
Kaldım
Kalmadı bir parçam
Hayatın içinde sallanacak
Salıncak
Kendini
sallayacak
Konuşma
balonlarımın
Kocaman
Ama içleri boş
Rüyalarım uyku
boyu
Ama zifiri
Bir de sokaktaki
Ben var
Dinleyen anlayan
Gülen yürüyen
Merdivensiz katın
Içindekine bakan
yok
Ona ihtiyaç yok
Buradaki yeterli
Merdivensizle
uğraşmanın
Anlamı yok
Herkes mutlu
Herkes mutsuz
Anlatacaklar çok
Anlayışlar kıt
Görev bölümü
yapılmış
Bir kere
yazılmış
Hiçbir silgi
silemiyor
Görev
Belli
Yapacaksın
Anlayacaksın
Çözeceksin
Bekleyeceksin
Hep
Yaptın
Hep
Yapacaksın
Kimsin
Diye
Soran
Yok
Bu
Kadar
Yeter
Sen
Anla
Yeter
Bir
Ara
Yine
Anlatırım
Dinlersin
Geceleri
Diğer
Gecelerle
Aynı
Hiç
Mi
Akla
Gelmez
Gelmez
Bu
Bir
Yazı
Hiç
Bir
Silgi
Ile
Silinmez
Bir
Gün
Çok
Geç
Olan
Bir
Gün
Konuşulacak
Ama
Üzüntüden
Başka
Anlamı
Olmayacak
Olsun
Bu
Hayat
Bu
Kadar
Sonraki
Belki
Bu
Kadar
Değil
Gelsin
Rakılar
Tensiz
Çarşaflar
Içsiz
Kahkahalar
Ha
Ha
Ha
24.10.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder