Iskelenin ucunda
Ayaklarım
denizin
Kucağında
Dalmışım
Ufukla denizin
Veda anına
Yanımda
Özenle seçilmiş
Deniz taşları
Kimi parlak
Kimi üzgün
Denize atasım geliyor
Kıyamıyorum
Güneş
Denizden sekiyor
Ay
Sırasını
bekliyor
Arada
kalmışlığım
Öncesini ve
sonrasını
Merak etmiyor
Halinden
memnun
Arada kalmadım
Anım diyor
Bu an
Iskelediyim
Şu an
Kimbilir
Son noktanın
Vurulacağı anı bilsek
Şimdi ki benlerimizin
Neresinde
oluruz
Sorusunu merak etmiyor
Anım diyor
Ayağa kalkıyorum
Taşlarımı
iskeleye
Armağan ediyorum
Parmak arası
Kumsalındayım
Ince kumlar
Parmaklarımla
Oyun oynuyor
Umursamıyorum
Herhangi bir
tarafa
Doğru yürüyorum
Bilmeden
gitmenin
Sürprizlerini
seviyorum
Işte bir deniz kabuğu
Diğer tarafa yürüsem
Belki karşılaşmayacağım
Ya da daha güzelini
Göreceğim
Bir deniz kabuğu
Bir insan
Bir hayat
Her yöne
Aynı an da
Gitmenin bir yolunu
Bulana kadar
Gittiğim yer
Benim yerim
Diğer tarafı
Merak ederek
Buranın anlamını
Kaybedersem
Nereye gitsem
Boş
Dolu
Dikkat
Tehlikeli araç
07.06.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder