Gitarının
tellerini
Damarlarından
yapan
Bir müzisyen
tanıdım
Önceleri
şaşırdım
Sonra ise
inanamadım
Hayata eklediği güzelliklere
Kendi hayatını ekleyen
Yüreğine taptım
Hiç bir şeyi
Bu kadar
sevmediğimi
Fark ettim
Önceleri
Kendimi terk ettiğim
Insanlarım oldu
Bir köşede
unuttuğum
Sadece ona
koştuğum
Insanlarım oldu
Ama
Her zaman
Unuttuğum köşede
Kendimi bekler buldum
Ve buluştuk
Kendimden niçin
Vazgeçemiyorum
Bu kadar
önemliysem
Niçin
başkalarına koşuyorum
Yoksa
Başkalarıyla mı
Kendimi buluyorum
Ne kadarı kendim
Ne kadarı
başkaları
Nasıl
karıştırlmalı
Kendi özüme
ulaşmalı
Bilmiyorum
Bildiklerim değişiyor
Yeniden biliyorum
Bıkmadan
gidiyorum
Kendimin
peşinden
Kimi gün
Kimi hayat
Kimi sonsuz
Geliyor
Sonsuzluğun
ortasında
An kadarım
Kalabalığın
içerisinde
Yalnız kadarım
Ama
Insan bağımlısıyım
Sevmesemde
Kırılsamda
Gitsemde
Tamam artık
desem de
Insan
bağımlısıyım
Istanbul
Gibi insanlar
Her
şey içlerinde
Kiminin boğazına
vuruluyorum
Kiminin yedi
tepesine
Terk ediyorum
Gözümü açtığımda
Yine Istanbul dayım
Ne insanlardan
Ne de Istanbul
dan
Gidemiyorum
Her
gidişim
Gidiş dönüş
06.06.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder