14 Şubat 2010 Pazar

Kalkma









by UK


Kalkma
Bana yürüme
Gidersin uzaklara
Dönemezsin yakınlara
Kendinde kaybolursun
Sığmazsın hayata
                    Dar gelir
                    Odalar sokaklar
Ben yokum
Satırlarda
Cümlelerin arasında
Aldanırsın
Geçmişin
Yüzümdeki aksine
Ben yokum
Boğuldum
Hayat öpücükleri
Seansında
                    Kadife perdem kapalı
                    Yer göstericim emekli
                    Fenerin pili bitik
                    Biletlerin tarihi geçik
Bugün ile anın arasında
Bir kişilik havanın olduğu
Geçersizdeyim
                    Hayallerinde yaşat
                    Gerçeğine kapat
                    Ben yokum
                    Figüranlığım bitti
                    Emekli artizler kahvesinde
                    Tek sandalyeli
                    Sağdan ikinci masadayım
Çayım soğuk
Kül tablam dolu
Masama güneş denk gelmiyor
Fotosentez
                    Oturduğum sokak
                    Gitgide daralıyor
                    Deniz kenarı
                    Beni kabul etmiyor
Kalabalıkta kaybolan
Yalnızlık tramvayında
Vatmanın bıkkınlığında
Tünele varmaya
Çalışıyorum
Ucunun nereye çıktığı
Umrumda değil
                    Hayatın ipine dolandım
                    Makasım yok
                    Denizci düğümlerini
                    Öğrenmediğime pişmanım
                    Desem değilim
Kim bilebilir
Ipinin uzunluğunu
                    Kalkma
                    Bana yürüme
                    Sen de kaybolma
                    Kendinin kucağında
Yanımdan geç
Göz ucunla süz
O anı sakla
Devamına sarılma
                     Geç benden
Gelmeyen
Beklenenin
Olduğu
Yerim
                    Kalkma
Bana
Yürüme

14.02.2010

Hiç yorum yok: