Masmavi bir gökyüzü değildi
Bulutları ödünç alınmış
Sevmeyi özlemişti
Bütünlük duyabileciği
Dündeydi hep sevmeler
Aniden
Geriye dönüş yaptı
Tabi ki
Geriye ve yerinde
Öylesine sevgiler vardı
Dünyanın mönüsünde
Elinde bir demet kirçiçeği
Yoktu verecek kimsesi
Çiçeklerle birlikte soldu
Buldu kendini
Bir kitabın arasında
Okumaya çalıştı satırları
Insandan ve sevgiden
Söz ediyordu
Tam kurutulma arası
Diye düşledi
Sahafın raflarında dururken
Her içeri giren
Mutlu bir çifti gördüğünde
Rafında kıpır kıpır olurdu
Beni alın diye
Haykırıyordu
Ama tabi ki nafile
Insanlık ve sevgi ilgisizdi
Hele içinde kuru yapraklarla
Kitapla beraber
Kupkuru oldular
Taa ki
1990
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder