Sensizlik akşam oldu

aşk

Sensizlik akşam oldu

Anason yağmurlarında

Yüreğim boğuldu

Sensizlik güneş oldu

Hiçlik yangınlarında

Yüreğim dağlandı

Sensizlik nefes oldu

Hayatı içime çekemiyorum

Nefes alamıyorum

Sensizlik kahkaha oldu

Tebessüm bile bulamıyorum

Göz yaşlarımı azat ediyorum

Dinmiyor

Yaralarına rakı basıyorum

Bana mısın demiyor

Sensizliğin acısı dinmiyor

Bitmiyor

Sensizliğin içindeki sen

Yürek sıkımı bitmiyor

Yaşıyorum

Sensizliğin sokaklarında yürüyorum

Sensizliğin kıyısında yürek sektiriyorum

Sensizliğin martılarına nefesimi atıyorum

Sensizliğin rakılarını yüreğimde boğuyorum

Yaşıyorum

Önce adı dostları terk ettim

Acılarını nadasa bıraktım

Hayata nefesimi bırakamadım

Sana kadar kalamadım

Kendime kadar kalamadım

Araya seni bizi sıkıştırdım

Bize de kalamadım

Sana kıyamadım

Kendime kıydım

Hiçliğime uzandım

Seni sevdiğin hayata armağanladım

Yaşıyorum

Hep yaşadım

Günler hayatlar geçecek

Koto kotoluğunu yapacak

Senden önceki kendisine dönecek

Bildiği kadar yaşayacak

Çift taraflı mont gibiyim

Aşk içinde yaşıyorum

Dost sevgililer içinde

Önceden ikiye bölünmüş

Yürek hizasıyla yapıştırılmışım

İki tarafımla da yaşıyorum

Aslında aşkı aramıyorum

Kendi kendime iyiyim

Ama geldi mi

Hayır demesini bilmiyorum

Onun nefesinin nefes olduğunu

Onun dokunuşunun dokunuş olduğunu

Onun hayatının hayat olduğunu

Biliyorum

Ama bana az ile yetin gelmiş

Aşksız da yaşıyorum

Adı aşk

Gülüşü hayat

Uzaklardan geldik

Uzaklarımıza döndük

Anam babam beni

Hayata armağan etti

Sen de bana

Hayatı armağan ettin

Her an mutlu

Güzel yüreğinle hayat ol

Geriye gülen gözlerim kalsın

Daraldığında sana umut olsun

Uzay güzelim

08.01.2016