Göçmen
ruhumun
Yüreğine
sarıldım
Yatak
odasından salona
Salondan
banyoya
Geziyorum
İnsanları
özlemiyorum
Kendime
hasretmişim
Yolları
özlemiyorum
Kalmaya
hasretmişim
Kimsesizliği
seviyormuşum
Yalnızlığı
özlüyormuşum
Bir
gün yürümesem
Deliririm
zannederken
Malsız
malsız oturmaya hasretmişim
Kimseyi
görmesem
Deliririm
zannederken
Kimsesizliğe
hasretmişim
Dünyaya
bakmıyorum
Gözlerimin
göremeyeceği kadar uzak
İnsanlığa
dokunmuyorum
Yüreğimin
değemeyeceği kadar uzak
Harflerime
sarılıyorum
Rakamları
ayağımda sektirip
Şutluyorum
Yatak
odasından salona
Salondan
balkona
Kocaman
kendimle yaşıyorum
İnsanları
özlemiyorum
Rakıyı
birayı viskiyi özlüyorum
İnadına
tekel bayinden alıyorum
Yanına
sigara yakıyorum
Kimsesiz
kalabalığımda üflüyorum
Dünya
kaç metrekare bilmiyorum
Bir
artı sıfırımda yaşıyorum
30.05.2021
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder