aşktıret gitsin

 ksb

aşktıret gitsin
demekle gitmiyor
kolay gelmediği gibi
gitse de gitmiyor
halbuki hiçtim
en kötü hiçtiret gitsindim
gittin
gittim
gittik
halbuki bizdik
ben beni sende kaybettim
sen seni bende kaybettin
kendilerimizi ararken
bizi kaybettik
kendilerimiz hala kayıp
dayan dayan almanya
olmuyor
yine de dayanalınıyor
kendimi havaya atıyorum
tutmuyorum
istop demiyorum
senden yere düşmeyi seviyorum
çünkü senden
senden gelen her şeye taliptim
gittin
onada talip oldum
sensizliğe bağdaş kurdum
sgk yoksunuyum
eczaneye gittim
senden istedim
reçeteniz yok dediler
kayıt dışıyım dedim
yılda 365 şiir yazardım
iki elin parmaklarını bulamadım
tek el kaldım
rüzgara tutundum
yakamoza çakıldım
bir kere bile sekemedim
biliyorum
önce tenim geri gelecek
senin kadar olmasada
güzel insanlara dokunacağım
onlarıda yoracağım
yokla yok arası olacağım
yüreksiz sevişeceğim
yüreksiz sigaramı içeceğim
yüreksiz sabahı bulacağım
yine de yaşayacağım
hep yaşadım
ne yaşadımsa gerçekten yaşadım
bir gece bir ömür demedim
hep gerçekten yaşadım
gerçekten dokundum
neyse
okuduğun gibi
arasıra yazmaya başladım
yüreksiz satırlarla
mum üflüyorum
hep yazdım
kimsesizken yazdım
kalabalıkken yazdım
aşıkken yazdım
hiçken yazdım
bulutlara yazdım
yağmur oldular silindiler
inadına yazdım
neye kadar kime kadar
bilmiyorum
bu aralar bilmemeyi seviyorum
bildiklerim hep yorgunluk oldu
salak olamadım
ahmet bulgu nun oğluydum
utandım
insan gözlüğü takdım
kısık görüyorum
kısık dokunuyorum
kısık konuşuyorum
genel olarak sorarsan
herkesten iyiyim
özel olarak sorarsan
zor oluyor
olsun
kotoyum
yolumu bulurum
ki
yolsuzda giderim
gittim

29.03.2018