Kalabalık
yaşlı kütüphanenin
Bilinmeyen
bir yerinde
Unutulmuş
not kağıdı gibiyim
Üzerimdeki harfler flulaşmış
Beyazlığım kendini sarılığa bırakmış
Notu yazan buralardan uzaklaşmış
Artık bir anlamım kalmamış
Düştüğü
yerde izi kalmamış
Kimse
gelip bulmamış
Kaybolmuş
cüzdan gibiyim
Sahibim yenimi almış
Sevdiklerinin fotoğraflarını koymuş
Bana
yalnızlık kalmış
Yağmurdan rüzgardan tenim parçalanmış
Eski
kitabın arasında
Kırmızılığında
boğulmuş
Kurutulmuş
unutulmuş gül gibiyim
Kim için kurutulduğumu hatırlamıyorum
Şimdi yaşlanmış olan kadını düşünüyorum
Solamadan kuruduğuma yanıyorum
Unutulmuş olduğumu bile anlamıyorum
Düğün
fotoğrafı gibi görünüyorum
Vesikalık
yaşıyorum
Kalabalğın
ortasında duruyorum
Vesikalığımda
görünmüyorum
Dünyanın
en kalabalık şehrinin
En tenha çıkmazıyım
Adım kalabalık
Çıkmazım yalnızlık
Bir
Bir
Gün
Gideceğim
Ne
Kalacak
Bir
Dört
Aşk
Harfleri
Kırılmış
Bir
Çok
Şiir
Cümleleri
Parçalanmış
Bir
Çok
Düz
Uzanmış
Satır
İçimde
Doğamadan
Boğulmuş
Yalnız
Kelimeler
Üstüste
Yanyana
İstiflenmiş
Çok
Çok
Boş
Rakı
Şişesi
Nasıl
Bilirdiniz
Hiç
Bilemedik
Ki
13.07.2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder