Bir dostu olmalı
insanın
O da kendi
olmalı
Kucaklamaktan
Kucağı nasır tuttuğunda
Ağrısı kendine kalıyorsa
Bir dostu olmalı
insanın
O da kendi
olmalı
Yüreğinin kapısını
Ardına kadar açtığında
Araya ayak koyanların
Kaba izleri geriye kalıyorsa
Bir dostu olmalı
insanın
O da kendi olmalı
Ayaklarını götüne vura vura
Koştururken bildiklerine
Depdeli rüzgarlı havalarında
Tek bir kıl bile kıpırdamıyorsa
Bir dostu olmalı
insanın
O da kendi
olmalı
Sırları sakladığı
dolabını
Sırtında taşırken güvenle
Hiçbir anahtarla açılmasına
Izin vermezken içtenlikle
Kendi anlattıklarını unutanlarda
Dolabın içinde kalıyorsa
Bir dostu olmalı
insanın
O da kendi
olmalı
Sevmenin paylaşmanın
Dinlemenin anlamanın
Derinliklerinde yaşarken
Sığlıklar nefesinde kalıyorsa
Bir dostu olmalı
insanın
O da kendi
olmalı
Kapın telefonun penceren
Gerekmedikçe çalmıyorsa
Sesini kulaklar duymuyorsa
Acıların yüreklere ulaşmıyorsa
Paylaştıkların kendini yok ediyorsa
Sahilden attığın
taşlar denizde sekmiyorsa
Kendini
bıraktığın iskele karaya kavuşamıyorsa
Bir dostu olmalı insanın
O da kendi olmalı
19.04.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder