27 Nisan 2009 Pazartesi

Bütünümü geri aldım

 
Bütünümü geri aldım
Kırçiçeklerinden
Tek tek
Topladığım
Sevgimin ballarını
Beni benden
Bir gecede alan
Aşkıma sundum
Kayboldum
Bulunmak istemedim
                    Yüreğimi
                    Çekmecesine
                    Armağan ettiğim
                    Aşkımı
                    Ilık bir kasım sabahı
                    Geri aldım
Güneşle dolunayı
Birbirine karıştırdığım
Kendi zamansızlığımı
Hayatlara eklediğim
Paylaştığım biriktirdiğim
Dokunuşlarımı
Geri aldım
                    Kahkahalarından
                    Gözyaşlarını sıktığım
                    Karanlık gecelerine
                    Rüzgarlı yüreklerine
                    Sabırlı bir mum yaktığım
                    Anlayışlarımı
                    Geri aldım
Çarşafın kırışıkları arasına
Tenimin kırpıntılarını
Sakladığım
Yüreğimle girdiğim
Loş odalara
Arsız düşüncelerimi
Ektiğim
Güne uzak
Gecelerimden
Tenimi
Geri aldım
                    Onlarsız olmaz
                    Onlarla hayatı anlıyorum
                    Onlarla nefes alıyorum
Gecemi gündüzüme
Yüreğimi aklıma
Gitmelerimi gelmelerime
Düşüncelerimi anlayışlarıma
Gözyaşlarımı kahkahalarıma
Ekleyerek
                    Hayatlarına
                    Girdiğim
                    En değerli
                    Soluklarımla
                    Yürüdüğüm yollarda
Ardında iz bırakmadan
Yok olan paylaşılanların
Kaybolan bakışların
Insafsız düşüncelerin
Anlamsız dokunuşların
Ortasında otururken
                    Ihtiyaç halinde
                    Yüreği kırılacak
                    Imdat freni olan
                    Bedenime ve ruhuma
                    Hiçbir cezası olmadan
                    Asılan soluklarıma
                    Verdiğim dostluğumu
                    Geri aldım
Bütünümü geri aldım
Kendime sakladım

27.04.2009

22 Nisan 2009 Çarşamba

Gündüzler karanlık

 
Gündüzler karanlık
Geceler aydınlık
Tenler karmaşık
Ruhlar bulaşık
                    Bir kahraman
                    Bekleniyor
                    Her şeyi düzene
                    Sokacak
Yine düzen
Sıkacak
Günler uzayacak
Gecelere karışacak
                    Med cezir
                    Hayatlar
                    Yeni kıyılar
                    Arayacak
Nehire
Kendini bırakmış
Yaprak gibi
                    Deniz sevdasıyla
                    Tenini bıraktığı
                    Güzelim nehiri
                    Yaşayamadan
                    Deltaya düştüğünde
Deniz
Büyük gelecek
Geri dönmek
Isteyecek
                    Görmediği yerleri
                    Özleyerek
                    Kahramanında
                    Kaybolacak

22.04.2009

19 Nisan 2009 Pazar

Bir dostu olmalı insanın

Bir dostu olmalı insanın
O da kendi olmalı
                    Kucaklamaktan
                    Kucağı nasır tuttuğunda
                    Ağrısı kendine kalıyorsa
Bir dostu olmalı insanın
O da kendi olmalı
                    Yüreğinin kapısını
                    Ardına kadar açtığında
                    Araya ayak koyanların
                    Kaba izleri geriye kalıyorsa
Bir dostu olmalı insanın
O da kendi olmalı
                    Ayaklarını götüne vura vura
                    Koştururken bildiklerine
                    Depdeli rüzgarlı havalarında
                    Tek bir kıl bile kıpırdamıyorsa
Bir dostu olmalı insanın
O da kendi olmalı
                    Sırları sakladığı dolabını
                    Sırtında taşırken güvenle
                    Hiçbir anahtarla açılmasına
                    Izin vermezken içtenlikle
                    Kendi anlattıklarını unutanlarda
                    Dolabın içinde kalıyorsa
Bir dostu olmalı insanın
O da kendi olmalı
                    Sevmenin paylaşmanın
                    Dinlemenin anlamanın
                    Derinliklerinde yaşarken
                    Sığlıklar nefesinde kalıyorsa
Bir dostu olmalı insanın
O da kendi olmalı
                    Kapın telefonun penceren
                    Gerekmedikçe çalmıyorsa
                    Sesini kulaklar duymuyorsa
                    Acıların yüreklere ulaşmıyorsa
                    Paylaştıkların kendini yok ediyorsa
Sahilden attığın taşlar denizde sekmiyorsa
Kendini bıraktığın iskele karaya kavuşamıyorsa
                    Bir dostu olmalı insanın
                    O da kendi olmalı

19.04.2009