Yaşarken gökyüzünde yalnızlığımla

Yaşarken gökyüzünde yalnızlığımla

Sekerken o buluttan ötekine

             Aniden bir sıcaklık hissettim

             Baktım öylesine aşağıya

                    Gördüm seni

                    Hissettim sıcaklığını

Gözyaşı oldum aktım oralara

İnsanlar kaçıştılar kuytulara

                    Bir tek sen kaldın

                    Gözyaşlarımla elele

Günlerin bir tanesinde

Kapladı gökyüzünü kar beyazları

             Sıkıldım süpürdüm hepsini

             Bazen lapa lapa süpürdüm

             Bazen tipi tipi

                    Kaçıştı herkes bilinmeyene

                    Bir tek sen bıraktın kendini

                    Bembeyaz kucağıma

Yeni bir duyguya teslim olmak

Zordu gökyüzünü bırakmak

Yalnızlığımdan ayrılmak

                    Alıştığım ve sevdiğim kendimden

                    Vazgeçmek gitmek oralara

Hani iki kolunuzdan birden

Çekerler ve

Bilemezsin ne halt edeceğini

Bir yöne yönlendirirsin kendini

Ve o tarafa düşersin

                    İstedim ki

                    İki kolumdan çekilmeden

                    Herhangi bir yöne düşmeden

                    Kendi kendime seçeceğim

                    Ne halt edeceğimi

Yıl bin dokuzyüzdoksandört

Aylardan ağustos sıcağı

Veremedim hala bir karar

                    Ama o kadar güzel ki

                    Sevgisiyle öyle sarmalıyor ki

Varlığını bilmek sıcaklığını hissetmek

Gözlerinden içeri derinlerine dalmak

Sığlıklarında ruh dinlendirmek

                    Gözyaşlarının duygusuyla boğulmak

                    Kahkahalarıyla nefes almak

Aşık olmak ona

Sevdiğini bilmek

Ve giymek o siyah elbiseyi

Takmak boynuna papyonu

Konuşmak o mikrofona

                    Bilmiyorum demek çok zor

                    Gitgide bileceğimi

                    Seni sevdiğimi

                    Bildiğim gibi bileceğim

Ve seni seveceğim

25.08.1994