yazamıyorum hayata
silginin kemikleşmiş parçacıkları varüflesem gidecekler
üfleyesim yok
kalsınlar
duramıyorum hayata
yaşanmışlıkların tiz bıçak yaraları var
üflesem gidecekler
üfleyesim yok
kalsınlar
uçamıyorum hayata
paylaşılanların yokluğu var
üflesem gidecekler
üfleyesim yok
kalsınlar
bir tek çakıl taşı kalsaydı
avucumu yaksaydı
içime yağsaydı
hiçliğime dokunsaydı
yalnızlığın göz bebeklerine
hiç olsaydık
hayatı ayaklarımızda sektirip
gökyüzüne voleleyip
dayan dayan deseydik
hiçtiretseydik
hiçliğe uzansaydık
...
30.05.2017