12 Ekim 1997 Pazar

o güzelim aydınlık geceyi

O güzelim aydınlık geceyi
Hafızamın mutluluk köşesine
             Kilitleyip kaldırmıştım ki
                    Küçük siyah bir obje
                    Sen oldu dikildi karşıma
Aldım onu yanıma
Başladım karalamaya
             Kendi kendime
             Başka yerde ve de zamanda
                    Gibi gereksiz düşüncelere
                    Izin verme dedim
Herkes diyor ki
Ne kadar mutlu bir çift
             Benim gördüğüm tek kişi
Çok güzel satırlar
Yazabilirim benden sana
Düşüncelerimi anlatan
             Ama
                    Bugünden ötesine
                    Gitmeyen kendimin yanına
                    Senin olan
                    Dün ve yarınını
                    Davet etmem
                    Benim doğrum olur
O nedenle
Birlikte mutlu yaşanılacaksın
             Bir bütün olarak yakınsın
             Sevme hissi uyandıransın
                    Tıpkı bir bebeği sever gibi
                    Saf narin bütünleyici
Inanılmaz bir karşIlaşma
Gözlerinin hissettirdikleri
             İşte böyle güzel insan
                    Bana kalan
                    Mutlu olmanı dilemek
Yaşam denilen
Belirsizliğin
Herhangi bir belirsizliğinde
             Rakı kadehlerimizi
             Yine buluştururuz
                    Gizlice öpücükler yollarım
                    Küçük tebessümlerinle birlikte
                    Seninkilerle buluşur
Sabah kalktığımızda
             Sen
             Dün ile yarınına
                    Ben anıma
Bıraktığımız yerden
Devam ederiz
             Hangisinin
             Doğru olduğunu
                    Bilmeden

12.10.1997

Bir ses arar

Bir ses arar
Yorgun kalpli adam
             Tüm yorulmuşluklarını
             Dinginliğe kavuşturacak
                    Bir ses duymak ister
Belki yoktur
Öylesi bir sesim
                    Yine de dingin yüreğimle
                    Sevgimin sıcaklığı senin
Yaşamın derinliklerinde oturmanın
Keyif anları ne kadar mükemmelse
Yorgunluklarıda çaresiz gibi görünür
             Ama sevgimiz var
             Tüm yorgunlukların karşısında
                    Elele bir yürek olduğumuzda
                    Yapıştık mı yaşamın boynuna
                    Diz çöktürürüz yaşama
Yeter ki
Sevgi dolu yürekler olsun
O da
             Bizlerde var
                    Biliyorsun

12.10.1997