Yağmurlu kuru bir ayda

Yağmurlu kuru bir ayda

Gün doğumu zamanında

                    Yalınlı bir ayakla birlikte

                    Sallantılı tahta köprüde

                    Büyülenmiştim büyülü kadına

Geçmek bilmezdi güneş

Bulutların arkasına

                    Gölgede saklayabilirdim

                    En derin hatalarımı

                    Büyücü güzel kadından

Beni benden aldığı gibi

Yeni bir ben adapte etti bana

                    Sallanmıyordu sallantılı köprü

                    Büyücü kadın kaf dağının

                    Eteklerine oturmuştu

Benden alınan ben

Tekrar dönmüştü vücuduma

                    Ama büyülü büyücü kadın

                    Tabi ki

                    Kaf dağının eteklerinde

                    Mutluydu mutluluğuyla

Oysa ben

22.01.1993

Gecikmiş umutlar vardır

Gecikmiş umutlar vardır

Rötarlı uçaklara benzemezler

Düş kırıklıklarına yol açarlar

Belirli süre sonunda

Havalanamadıkları için

                    Mutluluk pervaneleri vardır

                    Ekseni etrafında döndükçe

                    Mutsuzluk rüzgarları yaparlar

Karamsar karalar vardır

Mavilere hiç benzemezler

Adamın içini karartırlar

                    Mutluluğun bir rengi vardır

                    Bence mavi olabilir

                    Pantonesini bilmediğim

                    Mat ya da parlak

İnsanlar vardır insan olan

Düşleriyle uyuyan

Gerçekleriyle uyanan

Zaman geçmek bilmez

Düş gerçek çizgilerinde

                    Kimseler yoktur

                    Kimsenin olmadığı yerde

Ve diye yazar şair

Ve nin gerisini

Okuyanlar doldursun diye

Ve

20.01.1993

Kansız bir savaş diledik

Kansız bir savaş diledik

Kıpkırmızı nehrin kenarında

                    Şeytanla aynı masaya oturduk

                    Kendine yeni yerler bulsun diye

                    Pazarlık yaptık

Kıpkırmızı bir gün batımında

Mutluluğun hayallerine daldık

Tüpsüzdük vurgun yedik

                    İnsanların elinde diye düşündük

                    İnsan olmak

Beyaz soğuk mermer merdivende

Kırmızı ayak izi gördük

                    Çok anlamlar verdi bize

                    Hepsini kulak arkası ettik

Kendi gerçeğimizi kendimiz yarattık

İnandık savunduk bellice

Dürüsttük

                    Mutluluk verdik kendimizle beraber

                    Ama huzur islamda

                    Taksilerine binmedik bekledik

Sadece kendimizi kurtarmak

Yetti bize korktuk belki

                    Çok güzel kandırdık kendimizi

                    Örnek insan olduk onlarca

Güzel bir kır çiçeği

Gölgesine saklandık

Gözyaşlarımızla suladık çiçeği

Solupta gözler önüne

Çıkmayalım diye

                    Meğerse arkadan gözüküyormuşuz

20.01.1993

Zor kelimeler bulmaya çalıştı

Zor kelimeler bulmaya çalıştı

Anlaşılamayan insanı oynarken

Her zaman farklı olmalıydı

Çözülmesi imkansız

Ve de insan

                    Mutluluktu istediği

                    Canlı cansız hesabı yapmadan

                    Direnme gücü olduğuna inandı

                    Tramvayın koluna asılıyken

Zaman içindeki zamanlardan

Bir zamanda

Karmaşık bir beyinle yaşadığını

Karmaşadan sadeliğe ulaşamadığı

Belli uyumlara uyamadığı

Ama nedense yaşamı sevdiğini

Ve bunu da anlamadığını

Anladı

                    Ne yapmalıyım demedi

                    Her karmaşa bir sadeliğe eşitti

                    İster tahta sandalye

                    İsterse sosisli sandviç

                    Hepsi hepsiydi

Günler tabi ki günlerin peşindeydi

Uygun gün bulamayanlar

Uygun aylar aradılar

                    Arayışta tabi ki bitmiyordu

                    Sayısız günler mevcuttu

                    Ne yapalım demedi

                    Yaşadı

20.01.1993